Gabrielle

fot. chanel.com

Do Chanel mam nieco nabożny stosunek. Nie jest on zupełnie bezkrytyczny, ale jednak wiem, że nie jestem obiektywna. Nie muszę być – to blog jest.  

Perfumy Chance uważam za swój zapach i używam ich niezwykle chimerycznie – a to na ważne spotkania w pracy, a to na wyjścia z mężem, bo od czasu naszego rodzicielstwa są to momenty świąteczne, wreszcie używam Chance jak siedzę w domu w piżamie i z nieumytymi włosami. Pełne spektrum zastosowań tych perfum, nie sądzisz? Jakżebym mogła ominąć premierę najnowszych perfum Chanel, reklamowanych na dodatek jako coś zupełnie nowego.

Gabrielle najpierw dotarła do mnie jako reklama. Zobaczmy ją wspólnie:

W tej reklamie jest tylko aktorka Kristen Stewart. Udaje jej się wyswobodzić  z więzów, które ją pętają. Rozbija szklaną ścianę i staje w promieniach wschodzącego słońca. Uśmiecha się. Wszystko w rytmie piosenki Beyonce „Runnin'”: „Ain’t runnin’ from myself no more, I’m ready to face it all”.  Jest tu moc, niezależność i wyjście na świat taką, jaka jest. Nie ma w tej reklamie żadnego faceta, którego trzeba uwieść, co jest przyjemną odskocznią od standardu w sprzedawaniu perfum. Jest kobiecość, której siła zostaje odkryta i wykorzystana. Lubię takie dziewczyńskie klimaty. Dziś wiele osób patrzy na Chanel, a zwłaszcza na perfumy jako na produkty dla ciotek-klotek. Tymczasem Gabrielle Chanel była prekursorką nowoczesnych trendów w modzie. W życiu prywatnym podobnie. Zanim był dom mody Chanel, była Gabrielle. I do tego początku i przebudzenia ma nawiązywać nowa kompozycja o wdzięcznej nazwie Gabrielle.

Flakon jest, jaki ma być: elegancki, surowy, bez ozdób, słowem – szykowny. Niczego innego się wszak po Chanel nie spodziewam i tego właśnie oczekuję. Wspaniała ozdoba toaletki, uczta dla oka. Dobrze to wygląda. To co jest w środku?

Ech, środek nie zachwyca. No, nie zachwyca.

Głównym elementem kompozycji są 4 białe kwiaty, czyli jaśmin, ylang-ylang, tuberoza i kwiat pomarańczy. Przeczuwałam więc, że będzie słodko, może ciut gorzko, ale przede wszystkim „kwietnie” i momentami aż ciężkawo – takie skojarzenia przywodzą mi na myśl perfumy z rodziny białych kwiatów. I nie pomyliłam się.

Już pierwsza styczność z perfumami tuż po psiknięciu na skórę – a weź pod uwagę, że Chanel tuż po psiknięciu to zawsze jest zapach, nigdy ten odurzający alkohol, który wypala nos – była kwiatowa. Perfumy na pewno stoją w opozycji do ikony, czyli „piątki”, która jest agresywna i narzucająca się. Jednak Gabrielle tylko z pozoru nie ma w sobie nic z No 5. To, co mają wspólne, to klasyczny sznyt. Daleko bardziej odczuwalny w „piątce”, ale równie wyraźnie wybrzmiewa w Gabrielle.

Gabrielle jest dla mnie i na co dzień, i na wieczór. Każdy mógłby polubić ten zapach. Nie jest nachalna, ale nie jest nijaka, choć nie zapada w pamięć. I to jest mój główny problem. Brak chemii między nami od samego początku nie wróży nam świetlanej przyszłości. Ale Gabrielle to właśnie zapach typu druga skóra. Taki zapach ma szansę wrosnąć w obraz danej kobiety, ale nigdy jej nie stłamsi. Dla kobiety, która go pokocha, może stać się jej oczkiem w głowie i już zawsze będzie do niego wracać, nawet jeśli na moment znajdzie sobie nowe perfumy.

Mnie Gabrielle nie zachwyciła i nie będę jej nosić.

Nuty: grejpfrut, czarna porzeczka, tuberoza, ylang-ylang, jaśmin, kwiat pomarańczy, piżmo, drzewo sandałowe

Nos: Olivier Polge

Premiera: 2017 rok

Pojemność: 50 ml EDP,  100 ml EDP